4 sierpnia

Wprawdzie nie widzieliśmy się z Borysem trzy tygodnie, ale w ogóle nie można było tego odczuć. Borys ładnie się ze mną przywitał i odniosłam wrażenie, że nawet ucieszył się na mój widok. Ponieważ chłopiec był troszkę pogryziony przez komary, przez większość zajęć był nadwrażliwy i momentami musiałam go dość stanowczo uspokajać.

Na dzisiejsze zajęcia przyniosłam Borysowi ukulele (coś w rodzaju małej gitary), ponieważ pamiętałam z zeszłego roku, że chłopiec bardzo fajnie na nie reaguje. Nie pomyliłam się. Jak tylko Borys usiadł przy instrumencie, z entuzjazmem zaczął szarpać struny. Przyjemność sprawiało mu nie tylko słuchanie, jak ja gram, ale także samodzielne wydobywanie dźwięków z instrumentu. Ten widok sprawił mi wiele radości.

Ćwiczenia na koncentrację wychodziły chłopcu bardzo różnie, albo wykonywał je szybko i bez problemu, albo zawieszał się w pewnym momencie i nie chciał nic robić. Bardzo zdziwiła i jednocześnie ucieszyła mnie reakcja Borysa na ćwiczenie
z przyporządkowywaniem obrazków. Po skończonych trzech turach ćwiczeń, sam sięgnął po nowe obrazki i chciał je samodzielnie układać. Byłam z niego naprawdę dumna!

Po wakacjach w pokoju Borysa pojawiło się wiele nowości. Jedną z nich było lustro, przed którym robiliśmy Knilla. Czekałam na to lustro z niecierpliwością i myślę, że było naprawdę niezłym pomysłem. Wprawdzie dzisiejszy Knill był nieco nietypowy – i to nie tylko za sprawą nowego sprzętu, ale głównie przez to, że zrobiliśmy go bez płytki dźwiękowej, która odmówiła posłuszeństwa. Myślę, że to przeszkadzało Borysow najbardziej. Upał i pogryzienie przez komary też nam nie ułatwiały zadania. Pomimo tego zauważyłam, że chłopiec kilka razy patrzył w lustro i oglądał swoją osobę. To było bardzo fajne doświadczenie i cieszę się, że stanie się ono stałym elementem naszych zajęć.

W sierpniu będziemy się spotykać z Borysem dwa razy w tygodniu. Dzięki temu będę mogła wprowadzić trochę większą liczbę ćwiczeń niż dotychczas.